Moje autorytety

W moim długim życiu miałem i mam wiele autorytetów. Przede wszystkim moich rodziców Piotra i Zofię. Mój Ojciec Piotr był autorytetem w sprawach strategicznych, na przykład doradzając mi życie w USA, kiedy w roku 1988 ukończyłem studia medyczne w Polsce. Moja Mama - Zofia - była moim autorytetem w sprawach małych - codziennych.

Moimi autorytetami byli też wszyscy moi nauczyciele począwszy od szkoły podstawowej, a na studiach medycznych i menadżerskich skończywszy, ale także nauczyciele zawodu lekarskiego. Do grona moich nauczycielskich autorytetów zaliczam również moich nauczycieli religii - księży katechetów.

Ale każdy z nas - ludzi ambitnych - ma również swoje Wielkie Autorytety, które wpływają w sposób wyjątkowy na nasze życie, a niejednokrotnie na nasze życiowe wybory.

Do moich Wielkich Autorytetów zaliczam:

Papieża Jana Pawła II,
Prezydenta Ronalda Reagana,
Premier Margaret Thatcher,
Profesora Andrzeja Szczeklika,
Profesora Witolda Kieżuna.

Papież Jan Paweł II był obecny w moim życiu od roku 1978, kiedy to miałem 15 lat i zaczynałem naukę w Liceum, aż do roku 2005 kiedy miałem 42 lata i byłem dojrzałym człowiekiem. Pontyfikat Papieża Polaka przypadał na moja młodość i najpiękniejszy okres w moim dorosłym życiu.

Dzięki słowom Papieża "więcej być niż mieć" miałem wewnętrzny imperatyw, żeby w świecie nastawionym na konsumpcjonizm nie zatracić wartości niematerialnych.

"Ioannes Paulus II in Germany (1980)" autorstwa Bundesarchiv, B 145 Bild-F059404-0019 / Schaack, Lothar / CC-BY-SA. Licencja CC BY-SA 3.0 de na podstawie Wikimedia Commons.

Prezydent Reagan był dla mnie prawdziwym mężem stanu dzięki któremu sowiecki komunizm przeszedł do historii, a kraje będące w niewoli imperium zła odzyskały upragnioną wolność. Prezydent Reagan jest uosobieniem szlachetnego rycerza, który potrafi się przeciwstawić rozbójnikom ze związku sowieckiego. Od czasów Ronalda Reagana ani USA ani świat zachodni nie ma takiego wojownika i wizjonera, jak kowboj z Białego Domu.

Margaret Thatcher to przykład polityka, który jest zaprzeczeniem współczesnych polityków, a właściwie politykierów, który zachowują się jak celebryci, a nie politycy z krwi i kości. Margaret Thatcher nie bała się trudnych, ale potrzebnych reform dla swojego kraju. Była wierna swoim ideałom, a nie sondażom opinii publicznej. Żelazna Dama nie potrzebowała poparcia feministek dla swoich rządów, a dzięki wrodzonemu geniuszowi politycznemu wygrała wojnę i z Argentyną i ze związkami zawodowymi. Wielka szkoda, że Polska po II wojnie światowej nie miała takiego genialnego premiera jak Margaret Thatcher.

"Margaret Thatcher" by work provided by Chris Collins of the Margaret Thatcher Foundation - Margaret Thatcher Foundation. Licensed under CC BY-SA 3.0 via Commons.

"Andrzej Szczeklik fot Lech Polcyn" by Lech Polcyn - zbiory prywatne. Licensed under CC BY 3.0 via Wikimedia Commons.

Moim wielkim autorytetem medycznym, ktorego miałem zaszczyt poznać osobiście jest profesor Andrzej Szczeklik. Wybitny polski lekarz, naukowiec o międzynarodowej sławie, pisarz eseista i filozof medycyny. Przez wiele lat kierował Kliniką Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Profesor Andrzej Szczeklik zajmował się pracą naukową z zakresu kardiologii i pulmonologii. W 1975 przedstawił teorię rozwoju postaci astmy oskrzelowej, tzw. astmy aspirynowej. W latach 70-tych prowadził badania nad prostacykliną i przyczynił się do wprowadzenia analogów prostacykliny do farmakoterapii. Autor między innymi popularnego wśród studentów medycyny i lekarzy podręcznika – słynnej interny Szczeklika. Profesor Andrzej Szczeklik napisał rownież bardzo popularne w Polsce i w innych krajach książki z zakresu filozofii medycyny : “Katharsis – O uzdrowicielskiej mocy natury i sztuki”, “Kore – O chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny”, “Nieśmiertelność – Prometejski sen medycyny”.

Moim wielkim autorytetem w dziedzinie ekonomii i zarządzania, którego miałem honor spotkać na mojej drodze życiowej jest profesor Witold Kieżun. Wybitny polski profesor nauk ekonomicznych i teoretyk zarządzania. Przedstawiciel polskiej szkoły prakseologicznej, w ramach której rozwija prakseologiczną teorię organizacji i zarządzania. Żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego, więzień sowieckich łagrów. Autor wielu książek i podręczników, między innymi : “Sprawne zarządzanie organizacją” - dla studentów organizacji i zarządzania oraz “Patologia transformacji” – opisującej krytycznie transformację ustrojową i gospodarczą w Polsce w latach 90-tych.

"Witold Kieżun ALK 2014 01" autorstwa Adrian Grycuk - Praca własna. Licencja CC BY-SA 3.0 pl na podstawie Wikimedia Commons.